Προβολή Superhost: Πώς γεμίζει ένα σπίτι με ζωή μετά από την απώλεια
Η Superhost Marianne βρέθηκε ξαφνικά μόνη της στο σπίτι, αμερικανικού στιλ Arts and Crafts, που αυτή και ο εκλιπών σύζυγός της ανακαίνισαν μαζί. Για να συνέλθει, ξεκίνησε τη δική της επιχείρηση, ανοίγοντας το κατάλυμά της στην Καλιφόρνια σε επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Με δικά της λόγια, μας διηγείται το πώς η φιλοξενία έδωσε στη ζωή της νέο νόημα και τι σημαίνει για μια γυναίκα να είναι επιχειρηματίας:
Είναι καλό να ξέρεις ότι θα έχεις και πάλι μια ζωντανή παρουσία στο σπίτι σου.
Όταν έχασα τον Mike, βίωσα μια τεράστια απώλεια, ένα κενό. Είχε χειρουργηθεί τον Μάιο του 2017 για μια τυπική, όπως αναμέναμε, διαδικασία, αλλά υπήρξαν επιπλοκές και δεν τα κατάφερε. Τέσσερις μέρες πριν από το περιστατικό, είχαμε γιορτάσει 26 χρόνια μαζί.
Η κόρη μου μετακόμισε για να μείνει μαζί μου. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, έφυγε από το σπίτι και ξαφνικά, έμεινα μόνη.
Δεν θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό ή λόγο που με παρακίνησε να αρχίσω να φιλοξενώ. Απλώς ήταν κάτι που είχα συνέχεια στο μυαλό μου. Μετά, έκανα ένα ταξίδι τον Σεπτέμβριο του 2017 για να δω φίλους στο Όρεγκον και έμεινα σε έναν χώρο εκεί μέσω Airbnb. Ο οικοδεσπότης ήταν πολύ ευγενικός και του εξήγησα τι είχε συμβεί. Άρχισα να βλέπω τη φιλοξενία ως δυνατότητα.
Μετά τον θάνατο του συζύγου μου, σταμάτησα να παίρνω τη σύνταξή του και έχασα πολλά έσοδα. Εργάζομαι ως δασκάλα, συγγραφέας και κηπουρός. Αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ.
Στο μυαλό μου, η Airbnb ήταν ένας εύκολος τρόπος να βγάλω χρήματα. Αλλά είναι μια δουλειά. Και σίγουρα, όντας μια γυναίκα μόνη, ανησυχούσα για την ασφάλειά μου. Αγόρασα κλειδαριές για τους ξενώνες και το δωμάτιό μου, αλλά νομίζω ότι κλείδωσα την πόρτα μου μόνο μια φορά όταν ένας τύπος έφτασε στο κατάλυμα πολύ αργά το βράδυ. Ένας φίλος μου, ο οποίος είναι επίσης οικοδεσπότης, πρότεινε να γράψω την περιγραφή του καταλύματός μου με τρόπο που να προσελκύσει τους επισκέπτες της αρεσκείας μου, και μέχρι στιγμής φαίνεται να έχει αποτέλεσμα. Ίσως είναι αφελές, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι, από τη φύση τους, καλοί.
Η φιλοξενία έγινε ένας τρόπος να καταπολεμήσω τη μοναξιά μου. Ήταν ένας λόγος να κρατάω το σπίτι καθαρό και να αντιμετωπίζω την κατάσταση με θάρρος. Πρέπει να παρακινείς λίγο τον εαυτό σου. Όλα αυτά μου έκαναν καλό.
Κάθε άτομο που έρχεται, φέρνει στον νου μου τον Mike. Είναι κάτι που με θλίβει, και συνάμα, με δυναμώνει.
Του άρεσε να φτιάχνει το σπίτι. Ήταν ξυλουργός. Όταν αγοράσαμε το σπίτι το 1995, ήταν κατεστραμμένο, χρειαζόταν ανακαίνιση και το μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο οίκημα. Κατά κάποιο τρόπο, μπορώ να νιώσω το πνεύμα και την ενέργειά του, όταν βλέπω τον κόσμο να μπαίνει στο σπίτι και να εντυπωσιάζεται από τις ξύλινες κατασκευές του.
Νιώθω πραγματικά περήφανη. Νιώθω περήφανη και για τους δύο μας. Ήταν πραγματικά υπέροχο που μπόρεσα να μοιραστώ αυτήν την εμπειρία.
Στην αρχή, έλεγα στους επισκέπτες ότι είχα χάσει πρόσφατα τον σύζυγό μου. Σιγά-σιγά, με τον καιρό, δεν ήταν πλέον το πρώτο πράγμα που μοιραζόμουν μαζί τους.
Νιώθω πολύ τυχερή που φιλοξένησα αυτούς τους επισκέπτες. Επειδή ζω στη Σάντα Μόνικα, ήθελαν να πάνε στην παραλία, στην προβλήτα και στο Βένις, οπότε δεν τους έβλεπα ιδιαίτερα. Χρειαζόμουν ακόμα πολύ χώρο και ησυχία, οπότε ήταν τέλειο.
Μερικές φορές, συζητούσαμε πίνοντας καφέ ή καθόμασταν στην κούνια της βεράντας με ένα ποτήρι κρασί, απολαμβάνοντας το θαλασσινό αεράκι. Μερικοί από τους επισκέπτες ήταν υπέροχοι συνομιλητές. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, μου θύμισε ότι η ζωή συνεχίζεται.
Ένας επισκέπτης ήταν μια νεαρή γυναίκα. Δεν ανέφερα ότι ο Mike πέθανε, αλλά ίσως πρόσεξε τις φωτογραφίες του στο σπίτι. Μου είπε ότι είχε χάσει το αγόρι της μερικούς μήνες νωρίτερα σε ένα ατύχημα. Και εντελώς απρόσμενα, μπόρεσα να της ανοίξω όχι μόνο το σπίτι μου, αλλά και την καρδιά μου, δίνοντάς της την ευκαιρία να μιλήσει για την απώλειά της με κάποιον που θα την καταλάβαινε. Και για μένα, ήταν ένα άτομο με το οποίο θα μπορούσα να μιλήσω για τον Mike. Είχαμε βιώσει την ίδια εμπειρία, ήταν τρομερή σύμπτωση. Έχουμε ανταλλάξει μηνύματα μερικές φορές. Μπορεί να επιστρέψει, μπορεί και όχι, αλλά αγγίξαμε για λίγο τη ζωή η μία της άλλης.
Ως οικοδεσπότες, μοιραζόμαστε έναν χώρο, αλλά μερικές φορές, μοιραζόμαστε πολύ περισσότερα.
Ανοίγοντας το σπίτι μου, κατάφερα να δώσω κάτι, αν και ένιωθα ότι δεν μου είχε μείνει τίποτα.
Τώρα έχω τη δική μου επιχείρηση. Και είναι πολύ σημαντικό να είσαι αφεντικό του εαυτού σου και να έχεις πλήρη έλεγχο για το πώς εξελίσσεται η ζωή σου. Κάθε γυναίκα βιώνει μια αίσθηση δύναμης, όταν διευθύνει τη δική της επιχείρηση.
Μπορεί να ακούγεται κάπως παράξενο, αλλά είναι ιερό πράγμα να καλωσορίζεις έναν ξένο. Ως οικοδεσπότες, είμαστε κάτι σαν οδηγοί για κουρασμένους ταξιδιώτες. Και όταν πονάμε, έχουμε πληγωθεί ή νιώθουμε μοναξιά, αυτή η αλληλεπίδραση και επικοινωνία είναι πραγματικό βάλσαμο.
Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά της Marianne